Məsələn, dünyada terroru dəstəkləyən qüvvələrin elə böyük dövlətlərin özlərinin olması sirr deyil. Onların beyin mərkəzləri insanları terror təşkilatına cəlb etmək üçün üsullar hazırlayıb və bu üsullar sırasına fərdlərin müəyyən həssas dövrünün diqqətə alınması da daxildir. Tutaq ki, bir insanın öz yaxınlarını itirdiyi zaman onun ən həssas dövrü sayılır. Həmin dövrdə insan xarici təsirlərə adekvat reaksiya verə bilmir, süstləşir, çox asan tora düşür, qarşıdakına tabe olur. Eləcə də,xarici araşdırma mərkəzləri hədəf secdikləri xalqlara qarşı bu cür yanaşma metodları işləyib, sifarişçilərə ötürüblər və onlar bundan maraqları olan ölkələrin xalqına, o cümlədən, əllərində alət olan müxalif qüvvələri bizə qarşı təlimatlandırmaqla istifadə edirlər. 

Eynilə, bayramlar ərəfəsində insanlar süstləşir, rahatlaşır, xarici təsirlərə daha çox qulaq asmağa meylli olurlar. Xədicə İsmayılovanın 8 martda mitinq keçirib, iğtişaş yaratmağa çalışması, Əli Kərimlinin radikal dəstəsinin Azərbaycan xalqının həssas dövrlərində - 19 yanvar hüzn günündə mitinq keçirməsi, “Şəhidlər xiyabanını ziyarət” adıyla iğtişaşa cəhd, 19 martda icazəsiz mitinq səfərbərliyi elan edilməsi və s. təsadüf sayıla bilməz.Konfutsinin məşhur bir kəlamı var: "Əgər bir yerdə kiçik insanların kölgəsi böyük görünürsə, demək, o yerdə günəş batır". 

Müdrik filosofun başqa bir fikri də ibrətamizdir: "Quyu dərin deyil, ip qısadır". Pis odur ki, başqasının ipiylə quyuya enməyə çalışasan, o da istədiyi vaxt ipi kəsə. Bir də var ki, o quyuya tək enməyəsən, özünlə bərabər bütöv xalqı da ora salmağa çalışasan. Sual oluna bilər: axı hakimiyyətə yüksələrlər, enməzlər. Hakimiyyət, hökm sahibi olmaq hər zaman yüksəliş rəmzi sayılıb, hakimiyyət olimpinə qalxmaq hər bir siyasətçinin əsas hədəfidir. Lakin əgər o siyasətçi əqidə, prinsiplə məqsədinə nail olarsa, bu, yüksəlişdir, yox, əgər mənəviyyatını çirkin oyunlara qurban verərsə, hakimiyyətin alternativsiz və barışmaz opponenti görünmək üçün öz ətrafını, xüsusilə gəncləri, qadınları qəsdən "siyasi dustaq" damğası vurub, beynəlxalq güc mərkəzləri qarşısında “əzabkeş demokrat”, “alovlu liberal” adı ilə öz siyasi ambisiyalarına, pərdəarxası məkrli sövdələşmələrə alət edərsə, bu, qaranlıq dibi olan quyuya enişdir. Xalqla, sadəlövh insanlarla manipulyasiya etmək heç bir siyasi etikaya, mənəviyyat çərçivəsinə sığmır. Azərbaycanın taleyi Azərbaycan hakimiyyəti və xalqı arasında dialoq, qarşılıqlı anlaşma, problemlərin həlli yollarının birgə axtarışı ilə həll olunmalıdır, vətənimizdə hansısa məkrli maraqları olan xarici qüvvələrin hakimiyyət eşqi ilə yanıb-tutuşan radikal təfəkkürlü müxalif qüvvələrlə gizli sövdələşməsi nəticəsində yox. 

Xalqı düzgün gələcəyə aparmaq üçün çalışan dövlət başçısına əngəl olmaq cəhdləri bağışlanmazdır. Kimlər üçünsə xaricdən alınmış qrantlarla, verilmiş təlimatlarla görülmüş işlərin uyğun gəlib-gəlməməsi ölçülür. Ancaq əlində kifayət qədər məlumatı, dünya ilə geniş əlaqələri olan dövlət başçısı humanist davranır, bildiklərini faş etmir, sadəcə, millətini, dövlətini qorumağa, yüksəltməyə çalışır. Təxribatlarsa davam edir... 

Yenə də 19 rəqəmi, yenə də bayram ərəfəsi. Bu, həmin 19 mart günüdür ki, düz 25 il əvvəl Bakı metrosunda mülki insanlar terrorun qurbanı olmuşdular. Azərbaycan xalqının müqəddəs bayramını qara gətirən həmin terrorçularla 2019-cu il 19 martında mitinq çağırışı edənlərin məqsədlərində və zaman seçimində nə fərq var?! 

Onlar bayram ərəfəsində cəmiyyətdə təşviş, xof yaratmağa, əhalinin bayram əhval-ruhiyyəsini qanıqaraçılıqla əvəzləməyə çalışırlar. Məsələ təkcə bayramla bitmir. Azərbaycan olduqca həssas dövrə qədəm qoyub. Bu, həm də təhlükəli bir dövrdür. Beynəlxalq siyasətdə şiddətlənən qarşıdurma bizim bölgəni də ağuşuna alıb. Təhlükə o dərəcədə artıb ki, Qarabağın itirilməməsi ilk olaraq bizim milli həmrəyliyimizdən, dövlət-vətəndaş münasibətlərinin möhkəmliyindən, daxili sabitlikdən çox asılıdır. Beynəlxalq siyasətdə Azərbaycanın nüfuzunun artmasına öz çoxillik təxribatları ilə mane ola bilməyən qaranlıq xarici qüvvələr onu əməkdaşlığa cəlb etdikləri xaricdəki və daxildəki narazıların əliylə zəiflətməyə, özlərinə tabe etməyə çalışırlar. 

İnqilab, çevriliş çağırışları o qədər təhlükəlidir ki, xalqı ona səsləyən qüvvələr dünya tarixindən xəbərdar olsa idilər, etdiklərinin dövlət və xalq qarşısında cinayət olduğunu başa düşərdilər. Təbii ki, biz “xarici qüvvələr” deyərkən heç bir halda bütöv dövləti buna aid edə bilmərik. Məsələn, “müxalifət Amerikadan maliyyələşir” təsəvvürü yanlışdır. Amerika dövlətinin daxilində müəyyən güc qrupları var ki, çox vaxt onların maraqları öz aralarında belə toqquşur. Həmin qruplar ABŞ xarici siyasətinə təsir etmək, özlərinə loyal olan marionet qüvvələri maraq dairələrinə daxil olan ölkələrdə hakimiyyətə gətirmək üçün planlar qurur, çevriliş edir, bunun adını "rəngli inqilab" qoyurlar. Bu qüvvələr hətta ABŞ prezidentini impiçmentlə təhdid edir, mümkün qədər çox güc, nüfuz əldə etməklə resurslara nəzarət imkanlarını artırmağa can atırlar. Onlar Azərbaycan hakimiyyətindən istədikləri güzəşti qopara bilməyəndə, yaxud müəyyən səbəblərdən maraqları təmin olunmayanda hakimiyyəti müxalifətin əli ilə təhdid etməyə çalışırlar. Bu güzəş tələbləri ən müxtəlif məsələlərə aid ola bilər: Qarabağ məsələsində güzəştə getmək, İrana qarşı Azərbaycandan poliqon kimi istifadəyə imkan verilməsi, Ermənistanla ticarət və kommunikasiyaların bərpası, onun Azərbaycanın regional layihələrinə qoşulmasına imkan verilməsi, Rusiya ilə strateji tərfdaşlıqdan imtina, Çinin meqalayihələrində nəzarətə imkan verilməsi, Türkiyəyə qarşı ABŞ-ın yanında yer almaq, Paşinyanın Ermənistanda möhkəmlənməsinə şərait yaratmaq üçün atəşkəsə maksimum riayət olunması, "Böyük Orta Şərq" layihəsinə dəstək və s. 

Hər dövlətin siyasəti onun başçısına oxşayır. İtaətkar dövlət başçıları öz dövlətlərini başqa güclərin köləsinə çevirir, əzmkar insanlar isə özləri kimsəyə boyun əymədikləri kimi, dövlətlərini də müstəqil, kimsədən asılı olmayan edirlər. Təbii ki, İlham Əliyev özü xaraktercə müstəqil adam olduğu kimi, başçılıq etdiyi dövlətin də real olaraq suveren, müstəqil olmasını təmin edir. Onun hesablaşdığı yeganə güc xalqdır. Hakimiyyətin mənbəyinin xalq olması amilini nəzərə alan prezident sürətli, adekvat, real islahatlar mərhələsinə qədəm qoyduğumuzu bəyan etdi və ölkə əhalisini hər gün xoş sürprizlərlə sevindirməyə davam edir. Bu, adının nə olmasından asılı olmayaraq - böyük açılım, islahatların növbəti mərhələsi və s.- xoşməramlı inqilabdır, sistemin təkamülüdür. İqtidarın özünün başladığı xoşməramlı inqilab dövlətin davamlığını, xalq-dövlət həmrəyliyini təmin edən ən doğru, müdrik mexanizmdir, ağrısız prosesdir. Nə üçün?! 

Dövləti idarə edən hakimiyyətin əlində yetərli resurslar, idarəçilik təcrübəsi vardır ki, o, bunlardan istifadə edib, prosesləri doğru məcrada inkişaf etdirə, hədəflərə nail ola bilər. Güclü siyasi iradəsi olan iqtidar daha məqsədəuyğun siyasi qüvvədir, nəinki eyni iddialarla hakimiyyətə gəlmək istəyən müxalifət. 

Azərbaycan nağıllarında bir maraqlı məqam var: şah təğyiri-libas olub, əhalinin güzəranını öz gözüylə görmək, vəziyyət barədə birbaşa hali olmaq üçün ölkəni gəzir, insanlarla söhbət edir, xalqın kimdən, nədən narazı olduğunu öz qulaqlarıyla eşitmək istəyir. Təbii ki, indiki zəmanədə təğyiri-libas olmaq mümkün deyil, hamı prezidenti tanıyır, amma xalqın səsini hər zaman eşitmək, onu duymaq üçün birbaşa təmas ən yaxşı vasitə kimi bu gün də əhəmiyyətini itirməyib, yüzilliklər keçsə də, itirməyəcək. 

Bunun qarşı tərəfində təğyiri-maska, təğyiri-lider, təğyiri-Soros, təğyiri-qrant edən qrup isə radikallaşmış müxalifətdir. Onlar öz radikal təfəkkürlərini hadisələrə adekvat düşüncə istiqamətində dəyişməsələr, xalq özü bu dəfə onları birdəfəlik siyasətin uçurumundan üzüaşağı yuvarlayacaq. Qısa iplə dərin quyuya enməyə macal belə tapmayacaqlar! Nə Sorosun milyardları, nə Göbbelsin təbliğat maşını kimi gecə-gündüz dezinformasiya üyüdən “Turan Tv”-nin hay-küyü, nə bomba quraşdırılmış qum saatlarının əcəl zəngi, nə də AND-aman onları xilas edə biləcək. 

Politoloq Nəzakət Məmmədova