Cümə günü avqustun 17-də Ermənistanın baş naziri Nikol Paşinyan hökumətə başçılıq etdiyi ilk 100 günün yekunlarına dair hesabat verib.
Yerevanın mərkəzi meydanında təşkil edilmiş mitinqdə hakimiyyətinin Paşinyan ilk 100 günündəki uğur və yanlışlıqları barədə danışıb. Bu danışıqlardan Paşinyanın Ermənistanı hara apardığını anlamaq olar.
Bu barədə tarixçi Oleq Kuzneçov Eurasia Diary müxbirinə danışıb.
Oleq Kuzneçov əminliklə deyib ki, Ermənistan günü-gündən ABŞ-ın təsir dairəsinə düşməkdədir.
“ABŞ-ın təklif etdiyi siyasi sistem ilin əvvəlində Ermənistanda mövcud olan siyasi sistemdən daha proqressiv və sivildir. Bəs ABŞ nə təklif edir? Təklif edilən variant milli-sosializmdir, hansında ki, hakim respublikaçılar partiyasının Dağlıq Qarabağda könüllü dəstələr qismində hərbi birləşmələr olması təklif edilir. Bu hərbi birləşmələr Azərbaycanın işğal olunmuş torpaqlarında icbari hərbi xidmət keçmiş ermənilərdən ibarət olmalı və həmişə hakim partiyanın güc qanadı kimi saxlanılmalıdır. Digər bir variant feodalizmə xas olan klassik milli-kilsə ideologiyasıdır. Təsəvvür edin, ölkə 21-ci əsrdədir, ancaq 17-ci əsrin ideologiyası ilə yaşayır. Buna görə də Paşinyan Ermənistan cəmiyyətinə hansı ideologiyanı gətirsə, o, daha proqressiv olacaq və bu əhali tərəfindən dəstəklənəcək. Bu baxımdan, Ermənistanda ABŞ udan tərəf deyil, Rusiya uduzan tərəfdir. Çünki Rusiya hər hansı proqressiv inkişaf modeli təqdim edə bilmədi”, - Kuzneçov bildirib.
Paşinyanın belə desək, uğurunun səbəbi nədir? Oleq Kuzneçovun fikrinə görə Paşinyan yeni və köhnənin ziddiyyətlərindən faydalandı. O, əsası olmayan bütöv bir populist şüarlar sistemini irəli sürdü və bundan əlavə dünyaya yeni baxış modelini təqdim etdi.
“Amma bu model də respublikaçılar partiyasının dini milli modeli kimi reallıqdan uzaqdır. Hər iki model sürrealist olsa da, Sarkisyanın modeli çirkin idi. Buna görə də Ermənistan Qərbə tərəfə üz tutdu”, - Oleq Kuzneçov əlavə edib.
“Paşinyan ondan eşidilmək istənilənləri deyir. O, bildirir ki, Dağlıq-Qarabağ konfliktinin sülh yolu ilə tənzimlənməsinin tərəfdarıdır, amma o, öz oğlunu Stepanakertə hərbi xidmətə göndərir. Göstərmək istəyir ki, Stepanakertin özü müstəqil dövlətdir və münaqişənin subyekti ola bilməz.
Baş nazir qeyd edir ki, Ermənistan faşizmdən imtina edir və Qərb demokratiyasını dəstəkləyir. Bununla belə o, oğlunu münaqişə zonasına göndərir və onu faşist respublikaçı partiyanın dəstək elementinə çevirir. Hansı ki, o, bu partiyanın əleyhinə olaraq payızda növbədən kənar seçkilərə gedəcək.
Paşinyanın özü jurnalistdir, amma o, hökumət yığıncaqlarına girişi mətbuatın üzünə bağlayır. Hansı ki, bu əsas tələblərdən biri idi.”
Dağlıq Qarabağ məsələsinə gəlincə isə Kuzneçov deyib ki, daxili siyasət xarici siyasəti müəyyən edir. Ermənistan ictimai fikrində feodalizmə yaxın dini-mistik dünyagörüşü hakim olduğu müddətdə işğalı davam etdirəcək.
“Nə vaxt ki, insanlar yalnız milli deyil, dünyəvi dəyərlərlə yaşamağın lazım olduğunu başa düşəcək, onda işğal sona çata bilər. Ermənilər özlərindən soruşmalıdır, bu kimə lazımdır? Nəticədə insan, material və intellektual resursların ölkədən axını baş verir. Onlar seçim etməlidir. Ya dalana dirənəcək, ya da ümumi inkişaf yolunu seçib işğaldan vaz keçəcəklər. Hazırda Paşinyan erməni mentalitetini sındırmaq istəyir, amma bunu etmək olmaz, əvvəlcə gərək alternativ təklif edəsən”, - sonda tarixçi fikrini tamamlayıb.
Müsahibəni götürdü: Anastasiya Lavrina
