2016-cı il Aprel ayı Azərbaycan Ordusunun tarixində yeni bir səhifə açıb. Talışkənd və Lələtəpə istiqamətində gedən döyüşlərdə Azərbaycan Ordusu bir sıra strateji yüksəkliyi ələ aldı.
Xarici qüvvələrin təzyiqləri nəticəsində ordumuz döyüşləri 5 Aprel tarixində dayandırdı.
Həmin döyüşlər mənim əsgərlik illərimə təsadüf elədi və biz də əməliyyatların iştirakçısı olduq. Döyüşlə bağlı öz xatirələrimi sizinlə paylaşıram. Mən o zaman N saylı hərbi hissənin Naftalan şəhərində yerləşən minaatan batereyasında xidmət edirdim.
Döyüşdən əvvəl Mart ayında hərbi hissələrimizdə geniş təlimlər başladı. Bu təlimlərdə biz təpəliklərdə müharibə ssenarisini həyata keçirirdik.
Təlimlər zamanı bizimlə batereyanın baş zabiti şəhid baş-leytenant Novruzov Mirzə də iştirak edirdi. O, bu cür təlimlərin ilk dəfə keçirildiyini söylədi, bir neçə birləşmə eyni zamanda birgə təlim keçirdi.
Qeyd etmək lazımdır ki, 2016-cı il başlayandan cəbhə xəttində qızğın atışmalar gedirdi və hər gün yüz dəfədən çox atəşkəs pozulurdu. Cəbhədən bir neçə dəfə itki və yaralılar barədə xəbərlər də almışdıq.
Ümumiyyətlə düşmən tərəf sadəcə 2016-cı ildə deyil, 2015-ci ildə də qızğın şəkildə və artilleriyadan da istifadə edərək bizə qarşı atəşlər həyata keçirirdi.
Bu hücumların qarşısını almaq üçün, Azərbaycan Ordusu tutarlı cavabı Aprel ayına təsadüf elədi.
Aprel ayının 1-i günortadan sonra taborumuz həyəcan siqnalı ilə döyüş mövqelərimizə qaldırıldı. Artıq 2 Aprel saat 3-ü keçmişdi biz hazır vəziyyətdə mövqedə komandanı gözləyirdik.
Təxminən saat 3-4 arası atəş komandası gəldikdə biz öz vəzifəmizin icrasına başladıq. Döyüş zamanı artilleriya hissələri ilə düşmənin mövqelərinə zərbələr endirdik.
Ehtiyat hissədə olduğumuzdan dolayı ilk dəfə idi ki, döyüş mərmilərindən istifadə edirdik. Əgər həmin gecə kənardan baxılsaydı əsgərlərimizdəki sevinc hissi görülərdi.
Fərqli mövqelərdən atəşlər apararaq piyada bölüklərimizin irəliləməsinə dəstək verirdik. Bunu da qeyd edim ki, bəlkə də hər dəqiqə mərmi səsi eşidilirdi, döyüş sonrası artilleriya birləşmələrindən aldığım say ilə vaxtı tutuşdursaq hər dəqiqəyə bir mərmi düşdüyünü desəm yanılmaram. Lakin düşmənin atəşləri isə olduqca zəif idi.
Aprel ayının 4-ü batareyamız Tapqaraqoyunlu kəndinə yerləşmişdi. Düşmən birləşmələri bizim mövqeyimizi dronla çəkərək atəş açmağa başladı. Həmin atəşlər zamanı komandirimiz baş-leytenant Novruzov Mirzə şəhid oldu.
Onun cəsədi və qanı hələ də gözümün önündən getmir. Komandirimizin ölümü əsgərlərin də qəlbini sarsıtdı. Nəinki, batareyamızın bütün hərbi hissənin hörmət etdiyi zabit şəhid oldu.
Aprel ayının 5-i səhər vaxtı biz döyüş mövqelərimizdən geriyə taborumuza qayıtdıq. Digər bölüklərdən olan əsgər yoldaşlarımızla görüşdüyümüz zaman baş vermiş vəziyyəti danışdıq. Onlar mənə 3 əsgərimizin şəhid olduğunu söylədi.
O adlardan biri isə mənim əsgərliyə eyni vaxtda gəldiyim əsgər yoldaşım Orucov Müşviq idi.
Əsgərliyə eyni vaxtda çağrılmışdıq, çox yaxşı münasibətimiz zarafatımız vardı. Əsgər Orucov çalışqan və mehriban insan kimi yaddaşımda qalacaq.
Əlbəttə döyüşlər itkisiz olmur, heç bir şey bizim içimizdəki mübariz ruhu sındıra bilməz. İnanıram ki, nə zamansa biz öz torpaqlarımıza qayıdacayıq.
Ülvi Əhmədli
