Vətən haradan başlayır?
Bir çoxlarımız bu suala Vətən sərhəddən başlayar deyə cavablayarıq.
Vətən sevgidən və məhəbbətdən başlayır. Vətən bizə laylay söyləyən anamızın dilindəki nəğmənin nəqəratından başlayır. Torpağımızın hər bir qarışı bizə candan əziz, nəfəsdən yaxındır. Çünki bu torpaqlar bizlərə ata-babalarımızdan əmanətdir. Onların kəfənsiz yatan bədənləri bizləri və gələcək nəsilləri yetişdirən bu Vətənə həvalə olunub.
Torpaq uğrunda ölən varsa, Vətəndir!
Bəli. Vətəni qorumaq, daim onun keşiyində durmaq bizlərin ən ümdə və şərəfli borcudur. Oğul və qız fərq etməz. Çünki bu Vətən torpağı hər birimizin çiynində bərabər paylanılıb. Ər meydanında savaşan mücadilə aparan bizlərin tək şərəf borcumuz onu qorumaqdır.
Rəsulov Dadaş Əmirxan oğlu və Sadıqov Qorxmaz İsmayl oğlu
İki dost, iki qəhrəman və iki şəhid.
Hər ikisi Qarabağın yetişdirdiyi saysız-hesabsız qəhrəman övladlarından biridir.
Şəhid Rəsulov Dadaş Əmirxan oğlu 1971-ci ildə Zəngilan rayonunun Malatkeşin kəndində anadan olub. O, orta məktəbi bitirdikdən sonra 1989-1991-ci illərdə hərbi xidmətdə olub.
Şəhidin bacısı Çimnaz xanım onun vətənə həddindən artıq bağlı olduğunu söylədi.
Dadaş hərbi xidmətdən qayıdıb, gəldikdən sonra atam ona təhsilini davam etdirməyini dedi. O isə “Vətən” darda ikən oxumaq əbəsdi: -söylədi.
Elə ən yaxın dostu Qorxmaz da... Adı kimi mərd qorxmaz idi...
Xocalı hadisələri baş verdiyi zaman onlar könüllü olaraq, adlarını siyahıya yazdırdılar. Lakin onların cəbhəyə getmələrinə izin verilmədi. Çünki o zaman, Zəngilan istiqamətində düşmən tərəfindən hücumlar olurdu. Qardaşım Dadaş və Qorxmaz hər ikisi Zəngilan rayonun Seyidlər kəndində könüllü olaraq, döyüşlərə qoşuldu.
Qardaşım Dadaşın ən yaxın dostu olan Qorxmaz, uşaqlıqda bir yerdə böyüyüb, bir yerdə oynayıb, məktəbi və hərbi xidməti eyni ildə bitiriblər. Və hər ikisi də eyni vaxta Şəhid oldular. Onlar çox yaxın dost idilər. Toyları belə olmamışdı.
Sadıqov Qorxmaz İsmayıl oğlu 1970-ci ildə Zəngilan rayonunun Malatkeşin kəndində anadan olub. 1989-cu ilin may ayından 1991-ci ilin may ayına kimi Rostov vilayətinin Taqanroq şəhərində hərbi aviasiya bölməsində xidmətdə olub. Xidmətdə ikən baş serjant rütbəsinə layiq görülmüşdü.
Onlar çox yaxın dost idilər. Yedikləri içdikləri ayrı olmazdı. Hər ikisi 1992-ci il dekabrın 10-da erməni təcavüzkarlarının hücumuna qarşı Seyidlər kəndində gedən qızğın mübarizədə qəhrəmancasına şəhid oldular.
Döyüşlər davam etdiyi üçün onların nəşini 23 gündən sonra götürə bildik. Bilirsiniz, hər ikisi Zəngilan rayon qəbirstanlığında yan-yana dəfn olundular. Onların baş daşları da bir oldu.
Ölümündən sonra onlar “Hərbi xidmətlərə görə” medalı ilə təltif edilib.
Atam rəhmətə getməzdən bir neçə ay əvvəl qardaşıma verilən medal atama təhvil verildi.
Vətən borcu ödənilməz. Amma onların yoxluğu bizlərin qəlbində əbədi olaraq qalacaqdı. Şəhid bacısı və şəhid ailə üzvü olmaq bizlər üçün qürurdur.
Təşəkkür edirik!
Günel Ağayeva
