Rasim İbrahimov 18 aprel 1962-ci ildə Bakının Əzizbəyov rayonundakı Çilov adasında anadan olub.
Ailəsi neftçi idi. 1969-cu ildə buradakı 131 saylı məktəbin birinci sinfinə gedib və səkkizinci sinfədək həmin məktəbdə təhsil alıb.
1977-ci ildə C.Naxçıvanski adına Hərbi Məktəbə daxil olan R.İbrahimov 1979-cu ildə təhsilni başa vurub. 1983-cü ildə Almaniyaya hərbi xidmətə göndərilib. 1988-ci ildə Bakıya qayıdan Rasim bir müddət Respublika Hərbi Komissarlığında çalışıb.
Sonra Ağsu rayon Hərbi Komissarının müavini vəzifəsinə təyin edilib. Burada işlədiyi müddətdə Baş Qərargahın Saratov şəhərindəki 3 aylıq kursunda oxuyub. Sonra Füzuli rayonunda hərbi komissarın müavini kimi çalışmağa başlayıb.
Qarabağ müharibəsinin qızğın vaxtlarında - 1992-ci ildə o, Füzuli rayonunun bir qrup sakini ilə birlikdə könüllü özünümüdafiə taboru yaradıb. Hansı ki, bu tabor Füzulinin kəndlərini mərdliklə qoruyan bir dəstəyə çevrilmişdi. Döyüşlərdə göstərdiyi şücaətə görə Rasimə mayor rütbəsi verildi. Onların taboru 1992-ci il 28 iyunda Tuğ kəndi uğrunda döyüşə girmiş, onlarla erməni quldurunu məhv etmişdi. Lakin arxadan dəstək gəlmədiyi üçün mühasirəyə düşmüşdülər. Həmin an cəsur komandir R.İbrahimov sırf döyüşçü dostlarını mühasirədən xilas etmək üçün canından keçir. O, ayağından yaralansa da, döyüşə rəhbərliyi davam etdirir. Vəziyyətin ümidsiz olduğunu görən Rasim son anda düşmən əlinə keçməmək üçün əl qumbarası ilə özünü həlak edir. Ermənilərə təslim olmayan R.İbrahimov "Azərbaycan zabiti heç vaxt düşmənə təslim olmayacaq!",-deyərək özünü qumbara ilə partladaraq əbədiyyətə qovuşur.
Bəli, Rasim İbrahimov Füzuli işğal olunmasın, əsgər yoldaşları düşmən əlinə keçməsin, zabit şərəfinə xələl gəlməsin deyə canından keçdi. Vətən yolunda iki övladını, ailəsini geridə buraxdı. Lakin təəssüflər olsun ki, hər Azərbaycan zabiti onun qədər şərəfli deyildi. Bu gün hələ də 1993-cü ilin 23 avqustunda, bir gün ərzində Füzuli və Cəbrayılın erməni silahlı qüvvələri tərəfindən necə işğal edildiyi haqqında konkret faktlar aşkar edilməyib.
Sirr deyil ki, ölkəmizin bu dilbər guşəsi heç də "erməni ordusunun məharəti" ilə deyil, daxili xəyanət nəticəsində itirilib. Lakin kimlərin, konkret hansı qüvvələrin Füzuli və Cəbrayılın işğalında əli olduğu hələ də Azərbaycan xalqına məlum deyil. Füzuli və Cəbrayılın bir günün içərisində erməni ordusunun nəzarətinə keçməsi ilə bağlı heç kim cinayət məsuliyyətinə cəlb edilməyib. İctimaiyyətdə tez-tez 1993-cü ilin yay aylarında ardıcıl uğursuzluqlarımızın "memarı" olaraq adı hallanan, vətən torpaqları işğal təhlükəsi ilə qarşı-qarşıya olduğu bir zamanda Gəncədə dövlət hakimiyyətinə qarşı qanunsuz qiyam qaldıran, dövlət çevrilişinə ardıcıl cəhdlər edən Surət Hüseynov da hazırda həbsdə deyil, bizdə olan məlumata görə Rusiya Federasiyasında firavan ömür sürür.
Rasim kimi igid oğulların qəhramancasına canından keçdiyi vətən torpağı hansısa "sapı özümüzdən olan balta"ların xəyanətləri nəticəsində düşmən işğalına məruz qalıb.
Qeyd edək ki, Füzuli və Cəbrayılın işğal edilməsi nəticəsində Zəngilan rayonu müharisəyə düşdü və çox keçmədən bu rayonumuz da erməni yaraqlılarının əlinə keçdi.
Hazırda Füzulinin 50 kəndindən 20-si, Qubadlının 90 kəndindən sadəcə biri (Cocuqmərcanlı) Azərbaycan ordusunun nəzarətindədir. Ermənistan Respublikası bu işğal müddətində münaqişə öncəsi Azərbaycana qarşı irəli sürdüyü ərazi iddiasına (Dağlıq Qarabağa) heç bir aidiyyatı olmayan bu rayonlarda arıdıcıl şəkildə yenidənqurma işləri görür, yeni yollar çəkir, məktəblər, yayaşış məntəqələri tikir.
Uğrunda 1500-ə yaxın şəxsin şəhid olduğu Füzuli və Cəbrayıl rayonlarıartıq, 26 ildir ki, işğal altındadır.