Bu gün, fevral ayının 27-si Gürcüstan Prezidenti Salome Zurabişvili Azərbaycana rəsmi səfərə gəlib. Zurabişvilinin səfərinin öncəsi iki ölkə arasındakı gərginliklər diqqət mərkəzindən yayınmayıb. Gərginliklərə səbəb isə Gürcüstan hökumətinin yürütdüyü siyasətdir.
Beləki, ilk problem Xocalı soyqırımında da iştirak etmiş, onlarla azərbaycanlının qanına bais olan erməni terrorçu Avakyana heykəl ucaldılması zamanı meydana gəldi. Azərbaycanın bu hadisəyə reaksiyası gecikmədi. Gürcü səfir Xarici İşlər Nazirliyinə çağırıldı. Gürcü hökumətindən açıqlama tələb edildi. Gürcüstanın açıqlaması belə oldu: “Xəbərimiz olmayıb”.
İkinci problem SOCAR-ın Gürcüstana satdığı qazın qiymətini 10% artırması zamanı meydana gəldi. Hadisələr bir-birini izlədiyindən bir çox ekspertlər SOCAR-ın bu qərarının Avakyan heykəlinə görə Gürcüstana tətbiq edilmiş “cəza” kimi qiymətləndirdi. Lakin bu məsələyə də Gürcüstan hökuməti səssiz qalmadı. SOCAR-ın qazın qiymətini qaldırmasından sonra Gürcüstan hakimiyyəti Rusiya ilə qaz alışı mövzusunda danışıqlar aparıldığını rəsmən bəyan elədi. Beləki, bunu Gürcüstanın iqtisadiyyat və dayanıqlı inkişaf naziri Georgi Kobukiya parlamentdə çıxışı zamanı bildirmişdi. O, qeyd edib ki, “Bəli, biz Rusiya ilə danışıqlar aparırıq və çox güman ki, müəyyən həcmdə qaz alacağıq ki, bu da bizə enerji təhlükəsizliyini və enerji asılılığının olmamasını təmin etməyə imkan yaradacaq”.
Fikirdə əsas diqqət çəkən məqam “enerji asılılığının olmamasını təmin etmək” ifadəsidir. Bu fikir o mənaya gəlir ki, enerji sektorunda Azərbaycandan asılı vəziyyətdəyik və bu asılılığı aradan qaldırmaq üçün hətta düşmənimizdən qaz almağa razıyıq...
Üçüncü problem Gürcüstanın Abxaziya və Ermənistana gedən yolları yenidən işlək hala salmaq üçün fəaliyyətə başlamasıdır. Bu Ermənistanı blokadadan çıxarmaq demək idi.
Dördüncü problem isə son günlərdə yaşandı. Gürcüstan Müdafiə Naziri İrəvana rəsmi səfər etdi, hərbi əməkdaşlıqdan danışdı.
Bütün bunların fonunda Gürcüstan Prezidenti Zurabişvili Bakıya səfər edib və İlham Əliyevlə görüşüb. Əslində Zurabişvilini İlham Əliyev sadəcə diplomatik nəzakət naminə qəbul etdi. Gürcüstan prezidentinin proqramında baş nazir və Milli Məclisin spikeriylə görüş yer almışdı. Yəqin ki, sadaladığımız problemlər İlham Əliyevlə Salome Zurabişvilinin görüşünün əsas motivini təşkil edəcək. Xanım Zurabişvilinin əslində İvanaşvili tərəfindən bu hadisələrdən sonra Azərbaycan hökumətinin “nəbzini ölçmək” məqsədiylə göndərildiyi gün kimi aydındır. Bütün bunları nəzərə alaraq, Cənubi Qafqazın ilk qadın prezidentini çox çətin 2 gün gözləyir desək yəqin ki, yanılmarıq.
Zurabişvilinin Bakıya səfərini Eurasia Diary-ə verdiyi müsahibədə Gürcüstan paramentinin üzvü Azər Süleymanlı analiz edib.
A. Süleymanlı qeyd edib ki, Zurabişvili sadəcə “kəşfiyyat” məqsədiylə Bakıya gəlib. Onun əsas məqsədi Azərbaycanın mövcud problemlərə yanaşması və atacağı addımlarla bağlı İvanaşvili hökumətini xəbərdar etməkdir. Ümumiyyətlə, Zurabişvilinin nəyisə həll etməyə və ya dəyişdirməyə səlahiyyəti yoxdur. O, İvanaşvilinin kadrıdır və onun siyasi xəttini izləyir. Bir azərbaycanlı kimi Zurabişvilinin Bakıya məhz 26 fevral günü, Xocalı faciəsi günü getməsini istərdim. Orada Xocalı qurbanlarına həsr olunmuş abidə qarşısında baş əyib, onlara həsr edilmiş abidənin qarşısına gül qoymaqla bəlkə indiyədək özünü və hökumətinin buraxdığı səhvləri yuya bilərdi.
Müsahibimizin sözlərinə görə, Zurabişvili və İlham Əliyevin görüşündə əsas müzakirə mövzusu enerji məsələsi olacaq. “İqtisadiyyat naziri bir müddət əvvəl Rusiyadan qaz almağa hazırlaşdıqlarını bildirmişdi. Bu çox təhlükəli bəyanatdır. Rusiya Gürcüstanın ərazi bütövlüyünü pozan yeganə dövlətdir. Bu ən çətin vaxtlarda, Rusiyayla müharibə dövründə heç bir maddi təmənna güdmədən Gürcüstanı qazla təmin edən Azərbaycana xəyanətdir. Əlbəttə ki, Zurabişvili və onu Bakıya göndərənlər də bundan xəbərdardır. Zurabişvili bir növ aranı yumşaltmağa çalışacaq.
Azər Süleymanlı həmçinin qeyd etdi ki, “Gürcüstan hökuməti görünür, qəsdən Azərbaycanla əlaqələri pozmağa çalışır. Bunun yeganə səbəbi Gürcü Arzusu partiyasının lideri İvanaşvilidir. Belə ki, Gazprom-un 10%-i İvanaşvili və onun dostlarının əlindədir və onlara Gürcüstanın SOCAR-dan deyil, məhz Gazprom-dan asılı vəziyyətdə qalması sərf edir. Yəni, bir növ hökumət Azərbaycanla süni gərginlik yaradıb, “zərurət”dən Rusiyadan qaz almağı hədəfləyir. Ancaq gürcü xalqı, o cümlədən orada yaşayan azərbaycanlılar buna imkan verməyəcək”.
Nicat İsmayılov
