Sovet İmperiyasının çöküşündən sonra iki azərbaycanlı Türkiyəyə gedir. Bir az gəzəndən sonra qarşılarına ayaqqabı boyayan balaca bir oğlan çıxır, üzü-gözü qap-qara. Biri çox qaba, ipə-sapa yatmayanmış, kimisə cırnatmaqdan ötrü ürəyi gedirmiş.
- Ay uşaq, ayaqqabımı təmizlə. – oğlana yaxınlaşıb.
Uşaq işə girişib. Bir azdan kişi başlayıb onunla məzələnməyə:
- Heç türk də kiminsə ayağına əyilərmi?
Oğlanın iki əlində tutduğu şotkalar tüfəngin lüləsi kimi kişiyə tuşlanıb.
- Bu nə demək, əfəndim? Mən haqqın qabağında əyilirəm, çörək qazanıram. Pis iş görmürəm ki?
İpə-sapa yatmayan kişini bu sözlər kövrəldir, üzündə güllər açır, oğlanın başını sığallayıb üzr istəyir. Amma cibindən pul çıxardıb uşağa uzadanda yenə biclik eləyir, onunla məzələnməyə başlayır, əsginası əlində yelləyə-yelləyə sırtıqcasına gülümsünür. Sonra bu əyləncəsindən usanıb pulu gülə-gülə yerə atır.
Bunu görən bir neçə millətçi kişini qabaqlarına qatıb əməlli-başlı danlamağa başlayırlar:
- Sən mənim dövlət sahibimin şəkli olan pulu necə yerə atırsan?
- Sənin heçmi millət, Atatürk sevgin yoxdur?
- Axı biz qardaşıq.
Mübahisə çox uzanıb. Kişi quyruğu qapı arasında qalmış pişiyə oxşayıb, bu vəziyyətdən necə çıxacağını düşünüb. Bu vaxt onun imdadına dostu yetişib:
- Əfəndilər, biz Sovet imperiyasının tərkibindən təzəcə çıxıb rahat nəfəs almağa başlamışıq. Dostum da bu pulun üstündəkini Leninin şəkli zənn edib. Ona görə də əsəbindən fırıldadıb yerə.
Millətçilər getdikcə soyumağa başlayıblar:
- Bu başqa məsələ!
- Halaldı belə millətçiyə!
- Vallah belə olduğunu bilsəydik heç vaxt bu təmiz qəlbli adama bu sözləri deməzdik.
Ara sakitləşəndən və millətçilər uzaqlaşandan sonra meydana solçular girib:
- Sən bizim Lenini təhqir etmisən!
- Heç bilirsən Lenin necə böyük adam olub?!
- Lenin bütün kasıbların yanında olub həmişə!
Bu dəfə işlər fırıqdır: bunları susdurmaq daha çətindir. Nə desən, ağzından vuracaqlar.
Bu dəmdə millətçilər solçuların üstünə düşür, əməlli-başlı dava düşür. Qışqır-bağır, söyüş, atılan yumruqlar.
İki azərbaycanlı tez aradan çıxırlar. Parka çatanda biri siqaret çıxarır.
- Mənə də ver.
- “Ostav” eləyək, başqası yoxdu.
Siqaret tüstüsü sükuta dolanır.
- Səncə, - gülə-gülə dostu həmin ipə-sapa yatmayan adamdan
soruşur. – Atatürk böyükdür, yoxsa Lenin?
- O ayaqqabı boyayan.
- Onda Lenin böyükdür. – dostu gülür və onlar parkdan çıxırlar.
Oğuz Ayvaz
