Qısa tərcümeyi-hal

İmanov Səbuhi Qurban oğlu 1973-cü ilin 14 mayında Biləsuvar rayonunun Amankənd kəndində doğulub Azərbaycanda BİB institunun nəzdində psixologiya üzrə təhsil alıb. Həmçinin, Ukraynada “Amerika hipnoz və hipnoterapiya” məktəbini bitirib. Uşaq yaşlarından ədəbiyyata marağı onu şeir yazmağa sövq edib. Ədəbiyyatda Səbuhi imzası ilə şeirləri dərc oluncaq.

Ednews yeni imza Səbuhinin 2 şeirini oxucuların diqqətinə çatdırır:

Payızın yaza söylədikləri

Sübh gələndə susar qara paltarlı gecələr,

axşamlar xəbərsizlikdən həyəcan gətirər.

İnsanlar toxluğun faciəsini qeyd edər,

boşanmış sülh sevdiyi ürəkdə qan gətirər.

torpağı uçuqlamış yaya abunə olan

ölkələrin həyatında göz yaşı qənimətdi

diktator problemlər dərddən istefa edir

biləndə bu dünyada ağlamaq da sənətdi.

getməyə yeri yoxdu, qışın üstü-başı palçıqdı

növbəsini gözləməyib keçib payızdan qabağa

sular kimin heybətindən donur, şaxta günahkar.

tərbiyəsiz fəsillərə insanlar qoymur qadağa.

hara baxır bu ölkənin istilik ölçən cihazı

binokullar ulduzları güdməkdən utanmır?

niyə qoyursuz çox yağa normasından yağışlar,

niyə axı buludlar öz hirsini udammır?!

yağmaq vəsiqəsini alın bu yağışlardan

niyə payız hər fəsil şütüyür bu şəhərdə

işıqforlar ölkəni qarışdırmaq istəyir

bax odur tıxaclarda qalıbdı şad xəbərlər.

əsl istəyi nədir baharın insanlara

dərdirib soldurmaqda  sevdiyi çiçəkləri.

niyə qoymur tikanlar bata ayağımıza

əngəlləyə qarşıdan gələn acgöz dərdləri.

***

Çexiyanın ərəb sakinlərinə

Bir gün boz səhralar duman içində

köçər ərəb torpaqlarından.

Neçə vaxtdır balıqlar insandan qaçmaq üçün dişlərilə yapışıb yosun yarpaqlarından.

Küçələr adamlara öyrədə bilməyiblər

meydanlara çıxmağı.

Dünya dəyişməyib ki, adətlər fahişədi

odur sevir axmağı.

Üstünə çıxılacaq dağ da qalmayıb,

baxılası nə varsa gözləri ələ salır.

Zaman qocaltmır bizi, biz zamanın içində cavan qala bilmirik.

Başqasının həyatı qatıbdır başımızı,

istədiyimiz kimi qocala da bilmirik.

Bir gün gözün açılır,

görürsən bu dünyadan, yaşadığından

sənə ac-susuz ölüm qalır.

Uzandığın döşəklər bəlkə də düşünürlər

onu zorladığını,

Əynindəki paltarlar atıldığı yerlərə

gün gələr

söyləyərlər o yaraşıqlı səndən hamilə qaldığını,

Axşamlar həzin-həzin dinlədiyin mahnılar

sevirlər səni bəlkə,

İnsanları əlləyir faşihə xarakterlər,

axı kimin qoynuna sığınıb sizin ölkə?!