Azərbaycan və Ermənistan arasında sülh müqaviləsi ilə bağlı növbəti görüş sentyabrda keçirilə bilər.
Bunu Ermənistan hökumətinin xüsusi təyinatlı səfiri Edmon Marukyan deyib.
Səfir Ermənistanın sülh prosesindən çıxmadığını, buna sadiq qaldığını iddia edib.
Marukyanın təbirincə desək, sülh müqaviləsinin yaxın zamanda imzalanacağını gözləmək olarmı? Əgər elədirsə, bəs niyə Ermənistan tərəfi hər dəfəsində görüşün Azərbaycanda keçirilməsini istəmir, məhz Rusiyada keçirilməsini israrla tələb edir? Digər sual, sülh istəyən tərəf necə olur ki, bütün dünyaya Laçın keçid məntəqəsinin blokadada olduğunu car çəkməyə çalışır? Sülh istəyən tərəf niyə bu qədər Azərbaycan tərəfini ittiham etməyə çalışır?
Suallarımıza cavab axtarmaq üçün məhz Ermənistan tərəfini dinləməyə çalışdıq.
Erməni fəal və bloqer, sülhməramlı təşəbbüsləri ilə tanınan İşxan Verdyan Ednews-a açıqlamasında bildirib ki, reallığa gəlincə, sülh çox güman ki, olmayacaq:
“Ermənistan hələ də Qarabağın “itkisinə” hazır deyil və cəmiyyətin hazırkı əhval-ruhiyyəsinə əsasən, oradakı insanlar reallıqlara ayıq baxmaq və sülh müqaviləsi imzalamaq əvəzinə “itirilmiş” Qarabağ üçün əsrlər boyu ağlamağa üstünlük verəcəklər. Əsrdən artıqdır ki, Ermənistanda yad torpaqları üçün yas tutmaq ənənəsi uğurla həyata keçirilir ki, bu da Qarabağ məsələsində də eyni şeyin təkrarlanacağını düşünməyə əsas verir”.
Aktivistin sözlərinə görə, Azərbaycan çox güman ki, yaxın gələcəkdə regionun reinteqrasiyası istiqamətində aktiv addımlara başlayacaq və bu, qaçılmaz olaraq Qarabağda konstitusiya quruluşunun bərpasına gətirib çıxaracaq:
“Ermənistan Qarabağın Azərbaycana aid olduğunu kağız üzərində tanıyacaqmı? Yəqin ki, bəli. Bunun əsasında Ermənistan sülh müqaviləsi imzalayacaqmı? Çox güman ki, xeyr. Ölkə daxilində elə bir siyasi konyuktura yaradılıb ki, Nikol Paşinyanın Qarabağ üzərində Azərbaycanın suverenliyini sənədləşdirdikdən sonra sadəcə olaraq Nikol Paşinyanı hakimiyyətdən endirmələri ehtimalı yüksəkdir. İndi endirsələr, onun yerinə gələn qüvvələr Qarabağı özləri qaytarmalı, “vətən xaini, vətən satan” estafetini almalı olacaqlar. Bu səbəbdən revanşistlər labüd olana qədər səssizcə gözləyəcək və yalnız bundan sonra radikal addımlara keçəcəklər. Çox güman ki, onlar Paşinyanı yekun sülh müqaviləsini imzalamadan hakimiyyətdən uzaqlaşdıra biləcəklər və onu əvəz edən revanşist qüvvələr heç vaxt bu müqaviləni imzalamayacaqlar”.
Danışıqların məkanına gəldikdə isə İ.Verdyan danışıqların hansı platformada aparılacağının önəmli olmadığını deyib:
“İki ildən artıqdır ki, danışıqlar gedir, ölkələrin nümayəndələri müxtəlif danışıqlar platformaları arasında növbə ilə çıxış edirlər, lakin nəticə sıfırdır. Vaşinqton və Moskva heç nə etmədiyi kimi, Brüssel də münaqişənin həlli üçün demək olar ki, eyni şeyi edib. Danışıqlarımız hansı platformada görüşsələr də, heç bir real nəticə əldə etmirlər. Ona görə də onsuz da sülhün əldə olunmadığı məkanın yerini əhəmiyyətsiz sayıram. Görüşün keçirildiyi yerdə sülh gündəmini hələ də yer üzündəki vəziyyət diktə edir”.
Ermənilərin Laçın dəhlizindəki vəziyyətinə gəlincə aktivist hesab edir ki, Ermənistanın davranışı sivil beynəlxalq münasibətlər çərçivəsində heç bir məntiqə sığmır:
“Bir tərəfdən Qarabağı Azərbaycan kimi tanıyan Ermənistan, digər tərəfdən bu Azərbaycan bölgəsinin hansı marşrutla təmin olunacağına qərar vermək imkanı verir, istəyi yerinə yetirilməsə, Ermənistan beynəlxalq hayqırtı qaldıraraq Azərbaycanı soyqırım törətməkdə ittiham etməyə başlayır”.
İ.Verdiyan düşünür ki, buna səbəb Ermənistanın hələ də təcavüzkar iddialarından əl çəkməməsidir:
“Ermənistan hələ də öz səlahiyyətlərinin harada bitdiyi və Azərbaycanın səlahiyyətlərinin haradan başladığı barədə zəif təsəvvürə malikdir. Bütün bunlar üzündən, əlbəttə ki, Ermənistanın sonu pis olacaq, amma əgər Ermənistan intiharı bu qədər çox istəyirsə, bizim buna mane olmağa haqqımız varmı?”,-deyə aktivist sonda sual ünvalayıb.
.jpg)
