15 iyun... Bu tarix sıradan bir gün deyil. Bu tarix Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı, tanınmış jurnalist Çingiz Mustafayevin anım günüdür.
1960-cı il avqustun 29-da Həştərxan vilayətinin Vladimir rayonunda hərbçi ailəsində anadan olan Çingiz, 1964-cü ildə ailəsi ilə Bakı şəhərinə köçür. Həyatının maraqlı və əyləncəli hissəsi elə burada keçir.
Uşaqlığı, məktəb illəri, gəncliyi...
1977-ci ildə Azərbaycan Tibb İnstitutuna daxil olan Çingiz Mustafayev 1983-cü ildə institutu müvəffəqiyyətlə bitirir. Üç il həkimliklə məşğul olsa da xalqına faydanı başqa cür vermək arzusu onu bu sahədən çəkindirir. O, özünü xəstələri sağaldan, onlara şəfa verən biri kimi yox, cəmiyyətin dərdinə şərik olub, xalqının qaysaq bağlayan yarasına dərman olmağı üçün jurnalistlik həyatına qədəm qoyur. Onun bu həvəsi 20 Yanvar hadisələri zamanı özünü bir daha göstərir. Sovet ordusunun Bakıda törətdiyi vəhşilikləri, insanların o vəhşətdən qorxu içində qalmalarını Çingiz kameralarına lentə alır. İçindəki hırs, hikkə onu 1991-ci ildən etibarən tam olaraq jurnalistikaya bağlayır.
Nə bilmək olar, bəlkə də elə ölkədə gedən müharibə Çingizi bu peşəyə daha çox bağladı...
1991-ci ildən Azərbaycan Dövlət Televiziyasında reportyor kimi çalışmağa başlayan Mustafayevin reportajları informasiya blokadasında olan Azərbaycan haqqında gerçəkliklərin ABŞ və Avropanın aparıcı teleagentlikləri və televiziyalarına yol tapmasında böyük rol oynadı. Onun qarşısında heç bir senzura durmurdu, o bütün olmazları oldurur, çəkir, göstərir, dünyanı Erməni vandallığına şahid edirdi. Reportajları bir qayda olaraq, cəbhədən çəkən qəhrəman Çingiz, təkcə ölkənin döyüş gedən bölgələrindən operativ xəbərlər, ayrı-ayrı əsgərlər haqqında xüsusi reportajlar yox, Azərbaycanda gedən siyasi proseslər barədə ətraflı informasiyalar verirdi.
.jpg)
Çingiz Mustafayev Azərbaycan tamaşaçısına hər bir reportajı ilə tanış olsa da, dünya onu daha çox Xocalıda çəkdiyi filmlə tanıdı. Çingiz Mustafayevin məhz bu filmi ilə Ermənistanın imici bütün dünyada ciddi sarsıntıya məruz qaldı. O döyüş zonalarına yalnız reportyor kimi yollanmırdı. O cəbhədə bir əsgər, zabit və hətta komandan kimi çox vəzifəni öz üzərinə götürürdü.
Çəkdi… durmadan, bir an belə dayanmadı, qarlı, buzlu yollarda meşələrdə yorulsa da ölüm qorxusu ona güc gələ bilmirdi. 1992-ci ilin iyun ayının 15-ə qədər…
Xocalı rayonunun Naxçıvanik kəndində çəkiliş zamanı aldığı mərmi qəlpəsi Çingizi dünyadan ayırdı. O, həmin gün ölümü ilə əbədilik sazişinə imza atdı. Həmin gün Çingiz dünyadan əbədi olaraq yaddaşlara köç etdi. O, ölümünədək kameranı söndürmədi. Son sözləri ölümünü lentə alaraq “ölürəm” olmuşdu Çingizin… Cismani ölsən də qəlblərdə, əqidələrdə yaşayırsan, cənab Mustafayev. Bu dünya haqq ədaləti sənin çəkdiyin materiallarla tapdı.
Çingiz haqqında çox xatirələr danışılıb, amma Real TV-nin baş direktoru Mir Şahin Ağayev Ednews-a açıqlaması zamanı xatirəsini iki cümləyə sığışdırdı.
“Mənim xatirimdə Çingiz Muatafayev elə Çingiz Mustafayev kimi qalıb. Mənimçün o qədər müqəddəs şəxsiyyətdir ki, bu barədə danışmaq üçün sözlər belə aciz qalar”.
Bu Çingizə, onun əqidəsinə və haqq yoluna olan hörmətdir. Sənin tək amalın, əqidən bizlər üçün ən yaxşı ustad dərsdi, ən yaxşı tövsiyədir. Nur içində yat qəhrəman jurnalist!
Ləman Abbaslı
