Insan bu qədər qəddar ola bilərmi?
Bütün dinlər yer üzərində insanları sülhə və mərhəmətə çağırdı, lakin insan yenə yaradan Allahın mizanını pozmağa çalışdı. Əslində hər bir canlı bu dünyaya yaşamq haqqı ilə gəlib, o haqq ki, təkcə insana deyil, ondan fərqli biçimdə yaradılan heyvan və birkilərə də verilib. Fərq isə onların susqun yaradıqlar omasıdır, yəni insan zülmünə ta ki, vəd olunan Qiyamətə qədər səbr etməsidir.
Bu gün hüquq carçıları zülmə məruz qalan o günahsız canlıların vəhşətini seyr edir və hətta bunun elmə bir töhfə olduğunu deyib bu cür mənfur əməllərə dəstək verirlər. Hər zaman bir məsəl qulağımızı yağır etmişdi: "Elm qurban tələb edir." Bəs görəsən nə üçün bunu deyən o başa bəla alimlər özlərini o sınaq masasında elmə qurban vermirlər...
Yox-yox, əsla fikrim alimləri hədəfə almaq deyil. Alim sözü müqəddəsdir və Yaradanın 99 ismindən götürülüb. Xatırayıram, o zaman 9, 10 yaşlarında olardım. Cənub bölgəsinin özlərini "molla" adlandıran zümrəsi xoruz döyüşünü cəmiyyətin ən maraqlı əyləncəsinə çevirmişdilər. Nə üçün molla, çünki o zamanlar insanların çoxu molla adlanan şəxslərə üz tutar, onlardan məsləhət alar və nəyin halal və haram olduğunu onlarla götür-qoy edərdilər. Lakin o dırnaqarası molla ünsürləri insanları heç bir dinə aid olmayan yalan şəriyyət uydurmalarıyla aldadar və bununla da zülmə rəvac vermiş olardılar. Yadımda qalan acı bir səhnəni heç unuda bilmirəm. Rayonumuzun mərkəzində Sovetlərdən qalma yarım təmirli bir stadion var idi. Orada hər zaman səhərlər böyük izdiham yaradan xoruz döyüşləri təşkil edilirdi. Bir gün bu oyunlardan birinə yenə şahid oldum. Heyratı adlandırdıqları xoruzların mahmızlarını ülgüc kimi itiləyib döyüşə hazırlayırdılar. Az sonra meydanı qan su yerinə bürüdü. Xoruzardan birinin gözü çıxmışdı və taqətsiz bir halda küncə qısılıb dayanırdı. Sahibi uduzduğunu həzm etməyib xoruzun boynunu əli ilə qopararaq cəsədini meydanın qırağına leş kimi tulladı. O an həmin xoruzu niyə xilas edə bilmədim deyə uşaq düşüncələrimlə özümü qınadım.
Zaman keçdi və dünyaya açılan pəncərələr elmin nailiyyəti sayılan yeni texnoogiyalar vasitəsilə daha da zənginləşdi. İndi bir çox resurslar vasitəsilə nəyinki öz dünyamızı, hətta dünyanın dörd bir yanını bir anda səyahət etmək mümkün olub. Ötən həftə Britaniyanın məşhur BBC kanalında elmi sınaq adı altında heyvanlara qarşı törədilən vəhşiliyi əks etdirən bir videoya rast gəldim. Orada günahsız heyvanları kütləvi şəkildə qəfəsə salaraq bəzilərinin üzərlərində zəhərli maddələrin təsirini testdən keçirir, digərlərinə isə ağır zərbələr vuraraq öldürüb məhv edirdilər. Küncə qısılan bir köpək yenə xoruz əhvalatındakı eyni səhnəni canlandıraraq acı hissləri oyatdı.
Bəzən insan nə ilə qarşılaşacağını və onun başına nələr gələcəyini belə gözləmir. Dünyanı lərzəyə salan pandemiya bizlərə bir dərs olmadımı? Nə üçün biz olanlardan nəticə çıxarmır, əksinə daha da azğınlaşırıq? Axı hər şeyi bizə əyani göstərən dünyadan nəyi öyrənməyə çalışırıq? Bəyəm doymadıqmı bu qədər vəhşilikdən..?
Elnur Ənvəroğlu
