1989-cu il avqustun 29-da Qubadlıda anadan olan Sirac, I Qarabağ müharibəsi zamanı dörd yaşında ailəsi ilə birlikdə evlərindən didərgin düşür. Sumqayıt şəhərinə köçən Sirac Abışov 2019-cu ildən AzTV-də operator kimi çalışmağa başlayır. 2021-ci il 4 iyunda isə o,  Kəlbəcər rayonu ərazisində yerləşən Susuzluq kəndi yaxınlığında baş verən partlayış zamanı şəhid olur.

İnsanlar var onlar dünyalarını dəyişəndə onlar üçün eldən getdi, deyirlər. Sirac da məhz bu oğullardan idi. Həmin gün o qəhrəmanlar, əbədi olaraq hər bir azərbaycanlının ürəyinə köç etdi.

Sirac və Məhərrəm...

Siracın qardaşı Şirzad onsuz keçən 1 ili ağrı, acı ilə xatırlayır. Şirzad bildirir ki, onsuz həyat necəsə davam edir, yaşayıram, yaşayırıq. Lakin...

“Siracın yoxluğunun yaratdığı o böyük boşluq kaş ki, olmayaydı, o heç vaxt dolmayacaq... Sirac ona deyilən sözlərin haqqını sonuna qədər vermiş bir adam idi. Dünyasını dəyişən insanların arxası ilə daim yaxşı sözlər danışırlar layiq oldu, olmadı, amma Sirac doğrudan da deyilən sözlərin, hamısına layiq idi. Hərdən fikirləşirəm ki, kaş belə olmazdı amma sonra deyirəm yox, deməməliyəm, onun ucaldığı məqamla təsəlli tapırıq. Siracla aramda bir yaş fərq olmasına baxmayaraq, o, hər zaman bir yaşın subardinasiyasını qoruyub, istər məclisdə, istər qonşuluqda, istər ailədə onu olduğu kimi, indi deyilən təriflərə layiq tanıyırlar”. 

Sirac, qardaşına tək qardaş deyildi. O, dost, sirr yoldaşı idi Şirzada. Qardaşından danışmaq onun üçün həm qürurlu idi, həm də çətin. Şəhidlik hər kəsə nəsib olmur deyirlər, amma Şirzad Abışov deyir ki, şəhidlik bizim üçün yad anlayış deyil. 

“Bizim ailəmizdə şəhidlik institutu var. İkinci Dünya müharibəsi illərində, I Qarabağ müharibəsində də doğmalarımızı itirmişik. Bu hadisələr, hisslər bizə yad deyil. Dayımızın vaxtsız şəhid olmasına görə anamın vaxtsız ağaran saçları, kədərli göz yaşları bizi biixtiyar vətənpərvər böyüdüb. Ona görə də Siracın Vətənə, torpağa qarşı sevgisi onu sanki şəhidliyə cəlb edirdi...Kaş, Siracın Qubadlının işğaldan azad olunduğu günü yaşadığı anları, keçirdiyi hissləri lentə ala bilərdik. Onun o hissləri Sirac haqqında deyiləcək hər şeyə, soruşulacaq hər suala cavabdır”. 

Sirac işğaldan azad olunan yerləri qarış-qarış gəzib, erməni vandallığını dünyaya çatdıran jurnalist idi. Ezam ediləcəyi vaxtın bitməsinə 20-25 gün qalmışdı. Mütəmadi evlə əlaqə saxlayan Siracın sonuncu danışığı şəhid olduğu gün səhər saat 9 da olur. Son sözləri,- “Məndən narahat olmayın. Hər şey qaydasındadır, az qalıb” olur. Nə bilərdi ki, vaxtın azlığı işlərinin bitməsi yox, taleyinin sonu demək imiş. Onu Çingiz Mustafayevlə təkcə taleh yolu bağlamadı. Hər iki qəhrəmanın ortaq niyyətləri həqiqətləri çəkmək, göstərmək idi. 

“Yadımdadır, Siracla uşaqlıqda Qarabağla bağlı filmlər izləyirdik. Bizə o qədər maraqlı gəlirdi ki...Əsas da ANS kanalında gedən Çingiz Mustafayevin çıxışlarına, sujetlərinə baxırdıq. Sirac da bir yerdən balaca taxta parçası götürər, çiyninə qoyub özünü Çingizə bənzədərdi. Onda heç bilmirdik ki, Siracla,Çüngiz Mustafayevin doğum günləri eynidir. Sonra Sirac böyüdü uşaqlıqda yaranan balaca qığılcım onu bu işə bir növ Çingiz Mustafayevin yolunu davam etdirməyə sövq etdi. Şəhid olduqdan sonra baxdım ki, eyni ayda da şəhid olublar. Bu bir qismətdir”.

O, sanki uşaqlıqdan hiss edirdi. Nə bilərdi ki, yerdən götürdüyü taxta parçası bir gün həqiqətə çevrilər. Necə ki, Çingizin kamerası sönmədi, çəkdi, göstərdi elə də həmkarımız Siracın gözü ilə o yerləri gördük və sevdik.

Allah sənə rəhmət etsin, Sirac. Şirzadın da dediyi kimi yaratdığın o böyük boşluq kaş ki, olmayaydı, çünki o heç vaxt dolmayacaq...

Yaxşı ki, yolun bu dünyadan  keçdi…

Ləman Abbaslı