Ednews Oğuz Ayvazın “YayLand Fest” yarmarkasından yazdığı reportajı təqdim edir.
Mayın ən isti günündə yolum Fəvvarələr meydanınadır. “Tarqovı”nun mərkəzində Nil çayı kimi uzanan “YayLand Fest” yarmarkası rəngarəngliyi ilə ətrafa qeyri-adi bir enerji ötürür.
Girişdə dönər satan oğlan diqqətimi çəkir.
- Abi, türkmüsün?
- Yox, qardaş, azərbaycanlıyam.
- “Ali Baba” yazılıb köşkün üzərinə, elə bildim türksən.
- Adım Əlidi, babamın adının qoyublar.
- Neçiyə satırsan dönəri?
- Üç manata.
- Müştərilərin çoxdu?
- Hava qızanda seyrəklik olur.
Ardınca elektron siqaret satan köşkə yaxınlaşıram. Qıpçaq gözlü qız üzündə təbəssümlə müxtəlif meyvələrdən hazırlanmış elektron siqaretlər haqqında məlumat verir.
- Çəkənsiniz?
- Bəli.
- Neçə yaşınız var?
- 19
- Çox tez başlamısınız.
Gülümsəyir. Ardınca maraqlı bir söz deyir:
- Elelktron siqaretlər insanda iştahı azaldır, adamı tox saxlayır. Xüsusən dieta saxlayan xanımlar üçün məsləhətdir. Həm də ki, bu siqaretlər o qədər də zərərli deyil.
“YayLand Fest” yarmarkasında 62 böyük və 20 kiçik ev, 3 ədəd iki mərtəbəli restoran, müxtəlif köşklər var. Yarmarka qonaqları Qərbin və Şərqin ləzzətli təamlarını, eksklüziv suvenirlər, sərinləşdirici içki və dessertlər əldə edə, həmçinin ənənəvi yarmarka əyləncələri ilə yanaşı bədii instalyasiya, fotozona, 4D kinoteatr, qorxu otağı, yeni oyunlar və labirint otağını kəşf edə bilərlər.
Diqqətimi böyük bir pendir çəkir. Az qala çəkisi 15 kq-dır.
- Bu pendir neçəyədir?
- 2 min manat. İtaliya pendiridir. Bir porsu 6-7 manat arası dəyişir.
“YayLand Fest”-də balacadan böyüyə hər bir qonaq nağıllar aləminə qərq olur. Yarmarkanın müxtəlif yerlərində və yarmarkanın ümumi konseptində məşhur ingilis yazıçısı Luis Kerolun “Alisa möcüzələr aləmində” əsərinin elementlərinə rast gəlmək mümkündür.
Burda hər cür qeyr-adi təamlardan dadmaq mümkündür. Kofe, bal, dondurma, içki, kokteyl... Hər köşkə yaxınlaşdıqca sanki başqa ölkəyə səyahət edirmiş kimi hiss edirəm. İtaliya, İspaniya, İsveçrə, Türkiyə mətbəxi...
Şirkət taksisi olan köşk də var. Adını demirəm ki, reklam olmasın. İki qırmızı paltarlı qız köşkün qarşısında dayanıb. Qonaqlara şirkətlərini tərifləyirlər.
Qarşıdan gələn kepkalı qaqaş qızlardan soruşur:
- Şirkət taksisidir?
- Bəli, yaxınlaşın, ətraflı məlumat verək.
- Mən, ancaq manatlıq taksidən istifadə edirəm.
Qırmızı geyimli qızların üzləri pörtür, amma bildirməməyə çalışır, çətnliklə qımışırlar.
İki rəfiqə diqqətimi çəkir. Yarmarkanın düz ortasında ayaqlarını xaç şəklində əyib dodaqlarını büzərək selfi çəkdirirdilər. Ard-arda şəkil çəkəndə başları da ritmik olaraq sağa və sola çevrilir, təbəssümlərin yeri dəyişir, hərdən qaşları yuxarı dartılır, hərdən də gözlərini irilədib obyektivə süni sevgiylə baxırdılar. Selfi bir neçə dəfə alınmadı, qızlar əsəbiləşib ufuldadılar, təzədən ayaqlarını xaç işarəsi sayaq dartıb dayandılar və bayaqkı süni təbəssümü də üzlərinə qondurub domba gözlərlə obyektivə baxdılar.
Kitab dükanı görəndə sevincim daha da artır. Kitablarsız yarmarka olar? Öz-özümə deyirəm.
- Yarmarka açılandan ən çox hansı müəllifin kitabı satılıb?
Satıcı qollarını bir-birinə düyümləyir, fikrə gedir, aha yadına düşdü.
- Dilşad Talıbova – “Səndən qalan Noybar” kitabı ən çox satılandır.
- Neçə nüsxə satılıb?
- 20.
- Bunun nəyi çoxdur?
- Qardaş, biabarçılıqdır. Günə 1 kitab satsaq sevinirik. Camaatın nəyinə lazım kitab?!
Kənd Təsərrüfatı Nazirliyi tərəfindən “Paşa Holdinq”in dəstəyi ilə həyata keçirilən “Şəhərdən Kəndə” və AFAQ layihələri də yarmarkada iştirak edir.
- Qardaş, gəl bəri görüm. Sən gör ömründə belə bal yemisən?
Dadıram, içimə şirin, ləzzətli, çiçəklərin ruhunu və ovqatını daşıyan bal yayılır.
- Necədi?
- Əla!
- Onda gəl sənə bir kilo çəkim. Siftə eləməmişəm. Görürəm, mərifətli oğlansan.
Təzə gəlmişəm, bir az gəzim gələcəm.
Bal satandan uzaqlaşıb şar satanlarla rastlaşıram, əllərindəki şarlar mənim uşaqlığımdakı şarlara bənzəmirdi, daha çox küçə fənərlərinə bənzəyirdi.
- Necə gedir işlər, qardaş?
Əlində şarlar tutmuş adam bizi görən kimi geriyə çəkildi, gülümsündü və susdu.
- Nə lazımdı, qaqa? – onun yanındakı həmkarı soruşdu.
- Qiymətlər neçəyədi?
- Şarları deyirsən?
- Hə…
- Adamına görə dəyişir…
- Necə ki?
- Baxır adamına… - gözləri çuxura düşmüş qardaş yumor hissinə söykənib gülümsündü.
- Məsələn, mənə nə qədərə verərsiniz?
- Bax bu şar 3 manatdı. – “Mişkalı” şarı göstərdi – Amma sənə 5 manata verərik.
Yanındakı həmkarı şarları yelləyə-yelləyə güldü. Biz də ona qoşulduq. Çox gülməli zarafat idi.
- Əvvəlki kimi deyil heç nə – şar satan gülüşünü üzündə dondurub ciddiləşdi – camaatı da qınamaq olmur. Pul yoxdur. Kasıbçılıqdır.
- Günə nə qədər satırsınız?
- Allah-taala nə qədər buyurub o qədər?
- Nə qədər buyurur bir gündə?
- Nə bilim…
- Təxmini…
- Təxmini yüz dənə…
- Yüz?
- Hə…
- Onda işlər pis getmir ki…
- Şükür bu günümüzə.
Burdakı kibrit boyunda köşklərin arendası 5-7 min arası dəyişir. Sponsorların maliyyə dəstəyi və yarmarkada qurulan köşklər kirayəsindən toplanan bütün vəsait müxtəlif xəstəliklərdən əziyyət çəkən bir qrup uşağın müalicə və əməliyyat xərclərinin qarşılanmasına sərf ediləcək.
Yarmarkanın son dayanacağına çatıram. Çıxışın kandarında “bomj”un dönəri acgözlüklə yeməyi diqqətimi çəkir. Təzə aldığım telefonla onun fotosunu çəkirəm. Aha, reportajın son detalı da tapıldı – deyə düşünürəm. Hava sərinləməkdən daha da qızmarlığını artırır. Günəş batmadan yarmarkanı geridə buraxıram.
Oğuz Ayvaz
