Son günlər cəmiyyətdə iki gəncin Bakı Musiqi Akademiyasının qarşısında dahi Üzeyir bəy Hacıbəyovun heykəlinə ayaqqabı atması müzakirə olunur. Onlar cəzalarını alsalar da gündəmdə qalmaqda davam edirlər. Ümumiyyətlə, yeni nəsil Azərbaycan gəncliyi mədəniyyətimizi, incəsənətimizi yaxşı tanımır. Dahi yazıçılarımızdan, bəstəkarlardan xəbərsizdirlər. Səbəb nədir? Dərin kökləri olan mədəniyyət və incəsənətimizin yetərincə təbliğ olunmaması, yoxsa?
Məsələ ilə bağlı Ednews-a danışan təhsil eksperti İlham Əhmədov açıqlamasında bildirib ki, buna səbəblər çoxdur.Onun sözlərinə görə, ölkədə gənclərin mədəniyyət sahəsində maarifləndirilməsi üçün xüsusi dövlət proqramları olmalıdır.
“Bu işdə bir çox dövlət qurumları fəal iştirak etməlidir. Mədəniyyət Nazirliyi, ETN, GİN, AUQDK, ictimai təşkilat olaraq YAP v.s. Konkret yazmalı olsam, ilk səbəb ölkədə təhsilin pis durumda olması, gənclərin mütaliə etməməsidir. Daha sonra KİV-lərin, xüsusən TV-lərin bu məsələyə çox az diqqət verməsi, internetdə müvafiq resursların azlığı v.s. Yəni bu məsələ milli ideologiyanın əsas komponenti olmalıdır və sistemli iş aparılmalıdır. Təəssüf ki, bütün digər işlərimiz kimi bu da sistemsiz, yarımçıq, səmərəsiz və nəticəsizdir. Bunları kim etməlidir, kimi gözləyirik. Biz müstəqillik illərində elm, təhsil, mədəniyyət sahəsinin idarəedilməsində çox səhvlər etdik, nəticədə sovetdən qalan yaxşı təcrübəni də itirdik”.
Yazıçı Səfər Alışarlı isə qeyd edib ki, milli mədəniyyətimiz nəinki yaxşı təbliğ edilmir, həm də yaxşı inşa edilmir. Mədəniyyətə məsul qurumlar diletant, səriştəsiz və ümumbəşəri mədəni irsdən bixəbər gülbalalara tapşırılır ki, bütün mənəvi dəyərləri milli nailiyyət olaraq bir ada bağlamaq asan olsun. Heç bir ad tarix boyu belə ağır yükə davam gətirə bilməyib.
“Mədəniyyət həqiqətin təntənəsində, toplumun bir qarın çörəyə qul olmaq qayğısının dışında öz qanunlarına uyğun şəkildə inkişaf edə bilər. Azərbaycan mədəniyyəti bu gün yalan, qeyri-peşəkarlıq və pafos gurultusu ilə doludur. Yalan qulağı tez yorur, heç vaxt ürəyə yol tapmır. Bizim gənclik hələ anasının qarnında bu gurultudan bezir. Müasir gənclik özündən əvvəlki nəslin dediyi heç nəyə inanmır. Çünki ondan əvvəlki nəsil öz ictimai-siyasi konservatizmi, dərinlikdə gizlətdiyi mənəvi həyasızlığı və ədalətsizliyi ilə onu zorlayır, işini, vəzifəsini, firavanlığını, azadlığını əlindən alır. Gənclik ona necə inana bilər? Universitetlərimiz bisavad professorlarla doludur”.
Yazıçı vurğulayıb ki, Azərbaycanda özünü yazıçı görmək istəyən hər kəs Nobel mükafatından dəm vurur.
“Bu da həmin yanlış mədəni siyasətin yaratdığı kütləvi cahillik psixozudur. Sanki yazıçılıq yalnız mükafat almaq üçündür. Məsələ o qədər əndazədən çıxıb ki, azad söz də bu eybəcərliklə mübarizədə gücsüz görünür”.
Oğuz Ayvaz
