"The Telegraph" qəzetində az tanınmış rəssam Nicola White-ın məqaləsi dərc olunub.

Məqalə insanların içərisinə məktub qoyub sulara buraxdıqları butılkalar barədədir.

Rəssam yazır ki, belə butılkalardan birini ilk dəfə Greenwich-də Temza çayının sahilində tapıb. Şüşənin içindəki məktub üç il əvvəl yazılıbmış.

Bu məktubda özünü Mia adlandıran qız, anası ilə gəzməyi xoşlamasından, itləri sevməsindən yazır və butılkanı tapan şəxsin cavab göndərməsini istəyirdi.

Rəssam qızcığaza cavab yazıb. Nicola White yazır ki, həmin vaxtdan bəri daha diqqətli olub və Temza sahillərində indiyədək 100-dən çox naməli butılka tapıb.

Bu məktublar onun həyatını dəyişib.

Məqalədə deyilir ki, əvvəllər uzun müddət bankda işləyən rəssam bank işinin onun üçün olmadığını həmişə hiss edirmiş.

Onu bank müştərilərinə xidmət etmək yox, Temza çayının sahillərində, özünün yazdığı kimi "palçıq tapdalamaq" daha bəxtəvər edirmiş.

O nəhayət işini tərk edərək rəssamlığa başlayıb. Mianın butılka ilə üzüb gələn məktubu isə onun yeni işinin başlanğıcı olub. Rəssam Miaya məktub yazıb və sevinc dolu cavab alıb.

Nicola White yazır ki, adamlar içki şüşələrinə məktub qoyub dənizə atmağa hələ qədim yunanların dövründən başlayıblar. Adamlar bunu müxtəlif səbəblərdən edirdilər. Kimi bunu bir ayin olaraq icra edirdi, başqa birisi məktubunu xoşbəxtlik axtarışına buraxırdı, bir başqası isə tanımadığı insanlarla ünsiyyətə can atırdı.

Rəssam yazır ki, bəzi butılkalardakı məktublarda adamlar öz hisslərinə və ya kimlərəsə "əlvida" deyirdilər.

"Onda mən belə məktubları qaytarıb şüşənin içinə qoyur və onu təkrar suya atırdım. Yəqin ki, ən düzgün hərəkət elə bu ola bilərdi" - yazır Nicola.

Nakam arzuların məktubları

Rəssam qadın bir dəfə bir butılka və içində məktubla yanaşı bükülü kül tapır. Heç demə məktubu göndərənin bacısı 2012-ci ildə vəfat edib və ölümündən az əvvəl dünya səyahətinə çıxmağı planlaşdırırmış. Əvəzində bacısı onun küllərini butılkaya qoyaraq çaya buraxıb.

"Mən külləri Temzaya səpələdim və səkkiz ay əvvəl yazılmış məktuba cavab göndərdim. Bundan sonra bir qadından aldığım məktubda belə yazılmışdı: "Hə, görünür bacım Londonu tərk etmək istəmirmiş…"

Nicola yazır ki, Temza çayı sahillərində tapdığı hər iki yüz butılkanın birindən məktub çıxır.

Rəssam qeyd edir ki, kompüter və telekommunikasiyalar əsrində adamlarla bu sayaq ünsiyyət qurmaq izaholunmaz hisslər yaradır.

Onun tapdığı bir butılkanın içindən çıxmış məktubu Jack Hodges adlı uşaq yazmışdı. Məktubda deyilirdi ki, "mən Dino Thunder Power Ranger serialındakı qırmızı qəhrəman olmaq istəyirəm".

Rəssam bu uşağı Tvitterdə tapıb və ona "qırmızı döyüşçünün" paltarını göndərib.

Uşaq son dərəcə sevinib və Nicola-ya özünün "qırmızı qəhramanın" qiyafəsində çəkilmiş fotosunu göndərib.

"Təsəvvür edin ki, öz arzularını kağıza yazıb suya atan uşaqlar bu arzular çin olanda necə sevinirlər" - yazır Nicola.

Sən bilirsən mən kiməm…

Başqa bir butılkada isə oğurluq üstündə həbsxanada yatan məhbusun məktubu olub.

Onun məktublu butılkalarını çaya tanışları atırmışlar.

Məktubda yazılmışdı ki, bu şüşəni tapan insan həyatda xoşbəxt olacaq. Lakin rəssam əvvəlcə həmin məhbusu tapmağa nail olub. Məhbus vəd edib ki, həbsxanadan çıxan kimi onunla görüşüb başına gələnləri danışacaq.

Lakin onu ən çox təsirləndirən məktub suya atılsa da göylərə yazılmışdı:

"Əziz Allah, sən əlbəttə ki, bundan əvvəlki məktubumu xatırlayırsan. Mən alkoqolun və ümidsizliyin əsiri olanadək sən həmişə mənə kömək etmisən. ..Bu məktub mənim üçün çox mühümdür, çünki mən ömrüm boyu məktublar göndərmək fikrində deyiləm. Amma bil ki, bu məktubu sənə sevgi və ümidlə yazıram. İmza: Sən bilirsən kimdən"

Nicola White yazır ki, o Temza sahilindən tapdığı bütün məktubları səliqə ilə çərçivəyə salıb və tezliklə bu namələrdən ibarət sərgi Greenwich-dəki Kral Donanma Kollecində açılacaq.

Sərgiyə yaxşı bir ad da tapılıb: Sudan gələn sözlər".