Elnur Əşrəfoğlu - bu ilin oktyabrında koronavirusun sevdiklərindən ayırdığı peşəkar jurnalist...
Bütün arzuları övladları ilə bağlı idi. Zöhrənin, Mətinin universitetə daxil olmasını arzulayırdı. “Qocalanda nəvələrimizi saxlayarıq, uşaqlar da özləri üçün yaşayarlar”, - deyirmiş çox sevdiyi həyat yoldaşı İlahə xanıma. Nəvələrinə necə baxacağının xəyalını qururmuş…
Mərhum jurnalistin həyat yoldaşı İlahə Şükürova Modern.az-ın əməkdaşına Elnurlu xatirələrindən, onunla birlikdə xəyalını qurduğu bitib-tükənməyən arzularından danışıb.
Çətin də olsa, İlahə xanım o günləri xatırlayır. Deyir, heç bilmir Elnur virusa harada yoluxdu, necə oldu:
“Özünü həddindən artıq qoruyurdu. Maşına oturanda sükanı, oturacağı, hətta qapının hər yerini, tutacaqları dezinfeksiya edirdi. Hər yerə maska ilə gedirdi. Amma avqust ayından başlayaraq səhlənkar yanaşdı, demək olar ki, maska taxmırdı. Özünü əvvəlki kimi gözləmirdi”.
Səyahət etməyi xoşlayan Elnur Əşrəfoğlunun son səfəri Yaponiyaya olub. Və elə hər şey bu səfərdən sonra başlayıb:
“Yaponiyaya Olimpiadaya getmişdi. İqlim dəyişikliyi olanda immunitet aşağı düşür. Qayıdanda immuniteti aşağı düşmüşdü və virusa yoluxdu. Böyrəyinin biri də yox idi. Çox ağır gün idi, çox... Xəstələnməzdən iki gün öncə halsız, narahat olduğunu dedi. İki gündən sonra hərarəti qalxdı. İlk gündən xəstəliyi çətin keçirdi. Hərartəti yüksək oldu. 6 gün evdə müalicə aldı. Baxmayaraq ki, ilk gündən müalicələrə başlanıldı, amma ciyərlərində 60 faiz buzlaşma yarandı.
Test verdik pozitiv çıxdı. Amma mən testdən qabaq hiss etmişdim ki, koronavirusa yoluxub.
Ən yaxşı həkimlər Elnuru həyata qaytarmaq üçün çalışdılar. Saturasiyası düşəndə təcili xəstəxanaya yerləşdirdik. Gündən-günə vəziyyəti pisləşdi. 50 gün koronavirusla mübarizə apardı Elnur. Çox mübariz adam idi, amma bu dəfə alınmadı”.
İlahə xanım Elnur reanimasiyada olanda cəmi bir dəfə həyat yoldaşını görə bilib. Amma indi ona da peşmandır...
“Sözün açığı hələ də peşmanam. Elnuru heç vaxt o cür görmək istəməzdim. Kaş ki, yaddaşımda necə qalmışdısa, evdən xəstəxanaya necə yola salmışdımsa, o cür də qalardı. Məndən əlavə, qardaşı da 3 dəfə yanına gedib onu gördü.
Yanında olanda çağırdım, gözlərini açdı. Həkim soruşdu ki, tanıdın? Gözlərini “hə” mənasında yumub-açdı. Özümü cəmləşdirib, 1-2 kəlmə ancaq nəsə deyə bildim.
Mənə ən çox təsir edən o oldu ki, heç bir son söz deyə bilmədi. Ağlının ucundan belə keçirmirdi ki, xəstəxanaya gedəndən sonra aqibəti bu cür olacaq”.
İlahə Şükürova özü həkim olduğundan vəziyyətin heç də yaxşı olmadığını anlayırmış. Amma ümidini üzmürmüş:
“Reanimasiyaya götürüləndən sonra vəziyyətində dəyişiklik olmadı. Əksinə, günü-gündən ağırlaşırdı. Həkim olduğumdan hər şeyi aydın görə bilirdim. Amma son dəqiqəyə kimi ümidim var idi. Allahın bir möcüzə edəcəyini gözləyirdim. Elnuru balalarına, mənə, yaşlı ata-anasına, özünün yarım qalan arzularına bağışlaması üçün Allaha dua edirdim. Təəssüf ki, olmadı... Səsimiz, dualarımız bu dəfə Allaha çatmadı...”.
Çətin günlər İlahə xanımı Elnur vəfat edəndən sonra da izləyib. İtirməyə qorxduğu, virusdan qorumağa çalışdığı atası, anası, bacısı da koronavirusa yoluxubmuş:
“Şükür ki, onlar problemsiz sağaldılar. Elnur həmişə atasına görə çox narahat olurdu. Əşrəf dayı ağır şəkər xəstəsidir və yüksək təzyiqdən əziyyət çəkir. Koronavirus başlayandan həmişə anasına tapışırırdı ki, atanı gözlə, qoyma çölə çıxsın, harasa getsin... Atasına görə həmişə narahat olurdu”.
Övladlarından danışan İlahə xanım qızının tamam başqa bir istiqamət seçdiyini, oğlu Mətinin isə israrla atasının yolunu davam etdirəcəyini deyir.
Çətin günündə ailənin yanında olan dostları da unutmur İlahə xanım:
“Elnurun nə yaman çox dostu var imiş, hamısı sağ olsunlar. Dostları, həmkarlarının hamısına “çox sağ olun”,- deyirəm. Həm xəstə olanda onunla maraqlandılar, həm də yas mərasimlərində iştirak etdilər. Onunla bağlı xatirələrini paylaşdılar, süjetlər hazırladılar. Hər birinə təşəkkür edirəm. Elnurdan sonra Azərbaycan Cüdo Federasiyasının prezidenti Sadıq Sadıqov əlaqə saxladı, maraqlandı, gəldi. Bu çətin günlərimizdə mənim yanımda olan ailəmə minnətdarlığımı bildirirəm. Mənim ailəm, Elnurun ailəsi – biz hamımız birik. Hamısı mənim övladlarımın arxasındadılar”.
