Azərbaycanlı gənc idmançı Mixail Malkin Bolqarıtan paytaxtı Sofiyada keçirilən tamblinq üzrə 25-ci dünya yaş qrupu yarışlarının qalibi olub.
Tamblinq üzrə final mərhələsi tullanışlarında 21 yaşlı gimnast favoritlər sırasında olan yeddi rəqibinə xüsusilə də, Rusiya və Britaniya təmsilçilərinə şans verməyərək qızıl mükafata layiq görülüb. Bu medal Mixailin dünya kuboku üzrə yarış mərhələlərində qazandığı ilk medal deyil. O bundan əvvəl Bakıda gümüş, daha sonra Portuqaliyada qızıl və nəhayət İspaniyada bürünc medal qazanıb. Eurasia Diary-ə müsahibəsində Azərbaycan Dövlət Bədən Tərbiyəsi və İdman Akademiyasının tələbəsi böyük uğur qazanmasının sirləri və iştirak etdiyi yarışlar barədə təəssüratlarını bölüşüb.
- Mixail düzünü deyin, belə bir nəticəni əldə edəcəyinizə inanırdınızmı? Yarış barədə sizdə hansı təəssüratlar var?
- Hələ də yarışların təsiri altındayam. Çox gözəl hisslərdir. Hakimlərdən ən yüksək bal aldığım anda keçirdiyim hissləri sözlə deyə bilmərəm. Himnimiz çalındığı zaman isə daha da həyacanverici idi və bu zaman mən göz yaşlarımı saxlaya bilmədim. Rəqiblərim yeddi müxtəlif ölkədən olan çox güclü idamançılar idi. Ən güclüsü isə Rusiya təmsilçisi Aleksandr Lisiçın idi. Qələbə çalacağımı daxilən hiss edirdim, həm də bunun üçün çoxlu məşq eləmişdim. Bakıda və xaricdə keçirilən müxtəlif yarışlarda uğurlu çıxışlarım olub. Əlbəttə, bu tək mənim uğurum deyil. İndiyədək qazandığım nəaliyyətlərə görə məşqçim Adil Hüseynzadəyə minnətdaram. O olmasaydı indi bu yerə gəlib çıxa bilməzdim.
- Deyirsiniz ki, uğur qazanmaq üçün uzun və çətin yol keçmisiniz. Bunun üçün nə qədər məşq etmisiniz?
- Mən altı yaşımdan yəni, son on beş ildir ki, məşq edirəm. Bütün peşəkar idamançılarda olduğu kimi çox ciddi rejimdə çalışıram. Məşqlər gündə iki dəfə, səhər yarım saat, axşam isə iki saat davam edir. Ümumilikdə 16 540 saat, belə götürəndə ömrümün fasiləsiz iki ilini məşqlərə sərf etmişəm.
- Altı yaşında uşaqlar hansısa sahəni seçərkən adətən özləri qərar vermir. Bəs sizi idmana kim yönəltdi?
- Mən evdə həmişə akrobatik hərəkətlər edirdim. Nənəm bunu görüb və məni gimnastikaya qoyub. Buna görə ona minnətdaram. O həmişə mənə nəzarət edirdi ki, məşqləri ötürməyim. Ona görə də hər qələbəmdə onun xidməti var. Mən dostlarıma da təşəkkür edirəm, xüsusilə də yaxın dostum Səid Səlimov və məşqçimə ki, onlar məni ruhdan düşməyə qoymadılar, daim dəstək oldular.
- Qalib gəldikdən sonra Bakıda necə qarşılandınız?
- Bu belə desək, isti qarşılanma idi. Mən bu qədər insanın gələcəyini gözləmirdim. Məni hamı qarşıladı. Bütün federasiya (Azərbaycan Gimnastika Federasiyası), dostlarımın, yaxınlarımın hamısı, hətta nənəm də orada idi.
- Bir dəqiqəlik həyatınızı gimnastikasız təsəvvür edin. Başqa hansı peşəni seçərdiniz?
- Düzünü desək, bu çox çətin sualdır. Mən başqa bir həyatı təsəvvür edə bilmirəm və istəmirəm də. Yəqin ki, heç kim olardım, sadəcə işsiz olaraq vaxtımı küçələrdə keçirərdim.
