Arzu və Çingiz cütlüyünün sevgi hekayəsi Şuşadan başlayıb.
Uzun bir yol gələn məhəbbət əfsanəsi 35 il keçməsinə baxmayaraq, bir az belə solmadan uzun-uzadı yol gəlir. Bəlkə də bunun əsas səbəbi təməlinin Şuşada qoyulmasıdır.
Bu gün Nəbiyevlər cütlüyü EDNews.net-in qonağıdır. Öz sevgi tarixçələrindən elə özləri danışır.
Bizim sevgimiz alma hekayəsindən başladı...
Haşiyə: Arzu və Çingizin sevgisi 1980-ci ildə Şuşada 2 ay yarım davam edən qış düşərgəsi zamanı başlayıb. Oğuz rayonunun sakinləri olmalarına baxmayaraq, tale onları ilk dəfə Şuşada görüşdürüb və elə sevgiləri də orada yaranıb.
Əvvəl məsum uşaq sevgisi daha sonra şaxələnərək iki gənci qovuşdurub.
Arzu xanım danışır:
“Bir ay idi ki, Şuşada düşərgədə idik. Biz orada həm səhərlər məktəbə gedirdik, sonra da müxtəlif aktivlərdə iştirak edirdik. Ayda bir-iki dəfə ailələrimiz bizi ziyarətə gəlirdi. Deyəsən, həmin günü onlar gəlmişdi, Çingizə də alma gətirmişdilər. O zamanlar mən 5-ci, Çingiz isə 7-ci sinifdə oxuyurdu. (gülür) Bir rəfiqəm var idi Çimnaz, Çingizin əvvəl ondan xoşu gəlirdi. Bir də gördüm Çingiz əlində bir iri alma ilə gəlir. Təsəvvür edin, almanı o qədər köynəyinə sürtmüşdü ki, meyvə par-par parıldayırdı. (gülür).
Mənə yaxınlaşıb almanı uzatdı, mən də düşündüm ki, mənim üçün gətirib, amma sən demə alma Çimnaz üçün pay idi. Çingiz dedi ki, get o qıza de ki, mənim ondan xoşum gəlir və bu almanı ona ver. Mən də onun dediyi kimi etdim. Çimnaz almanı əvvəl yemək istədi, lakin sevgi etirafı olduğunu anlayanda mənə dedi ki, apar meyvəni vur o oğlanın başına. Dedim yaxşı, getdim çəkildim qırağa almanı yaxşıca yedim və Çingizə dedim ki, hədiyyən qıza çatıb. Səhəri Çingiz sevinə-sevinə qıza yaxınlaşanda isə qız bunu acılayıb. (gülür) Mən də cavabında ona dedim ki, mən almanı verdim, gerisi öz işinizdir”.
Bu yerdə əsərin baş qəhrəmanı Çingiz bəy də söhbətə qoşulur.
“Şuşa bizim üçün müqəddəs bir yerdir. Bizim sevgimiz orada başlayıb. 1980-ci ildə axırıncı dəfə Şuşadan çıxdıq və bir daha ora qayıtmaq nəsibimiz olmadı. Neçə illərdir biz Şuşanın həsrətindəyik. Bu gün Ali Baş Komandan İlham Əliyev və Müzəffər ordumuz sayəsində bizim Şuşamız azaddır. Biz evləndik və 35 ildir Rusiyanın Udmurtiya vilayətində yaşayırıq. Ancaq hər zaman Vətən - Şuşa həsrəti ilə yaşamışıq”.
Hazırda ən böyük arzuları Şuşanı görmək, onun qoxusunu yenidən ciyərlərinə çəkmək istəyir Arzu xanım və Çingiz bəy. Çingiz bəy deyir ki, qismət olsa Şuşaya səfər etsələr ilk olaraq, əyilib torpağı öpəcək.
“Şuşa uşaqlıq xatirələrimdən yadigardır. Təsəvvür edin, hər bir təsvir bütün xırda detalları ilə yadımdadır. Cıdır düzü, Yuxarı Gövhər Ağa məscidi, bazar. İlk olaraq o torpağa ayaq basanda onu öpəcəyəm. Həsrətim bəlkə sona çatdı”.
Arzu xanım da Şuşa ilə qovuşacağı günü gözləyir. O deyir ki, Şuşanın azad olunduğu gün Çingiz bəy ona şad xəbəri verəndə uşaq tək hönkür-hönkür ağlayıb.
“Qulaqlarıma inana bilmirdim, Şuşa azad idi. Bu bizim üçün ikiqat bayram idi, çünki həm Vətən, həm də sevgi şəhərimiz azad olmuşdu. İnanırsız, həmin gün biz şəhərdə böyük bir atəşfəşanlıq etdik, ermənilər isə pərtliklərindən qaçıb öz çuxurlarına girmişdilər”.
Cütlük Azərbaycana etdikləri səfərin məqsədini də açıqlayıb. Onlar bir şəhid ailəsinin sevinməsində rol oynadıqları haqqında çox qürur hissi ilə danışırdılar.
““Şuşa ili” üçün töhfə olaraq Beynəlxalq Avrasiya Mətbuat Fondunun təşkilati və maddi dəstəyi ilə Udmurtiya-Azərbaycan Dostluq İctimai Mərkəzinin ətrafında birləşən həmvətənlərimizin könüllü topladığı vəsait hesabına Ağcabədi rayonunun Minəxorlu kəndində Vətən Müharibəsi şəhidinin ailəsi üçün fərdi yaşayış evinin tikintisi başa çatıb. Biz də gəldik ki, evi öz əllərimizlə şəhid ailəsinə təhvil verək”.
İndi Arzu və Çingiz cütlüyü sevgilərinin şəhəri Şuşanı görmək arzusu ilə yaşayır. Onların hazırda bir duası, bir arzusu var Şuşaya qovuşmaq...
Vüsalə Balayeva
