Avropa Liqasının qrup mərhələsinin ilk turu yekunlaşdı və Qarabağın “Köhlən Atlar”ı, Norveçin “Molde” klubuna 1:0 hesabı ilə qalib gəldi.
Hər şeydən əvvəl qeyd etmək istəyirəm ki, ötən gün keçirilən oyun mənim üçün xüsusi idi. Ona görə ki, təxminən 2 ildən sonra yenidən Qarabağın Avropa turnirində oyununu izləməyə getmişdim.
Yalan deməyəcəm, həqiqətən futbolun sağlam izləyicisi və pərəstişkarı olaraq bu oyunda qalib gələ bilməyəcəyimizi düşünmüşdüm. Norveç təmsilçisinin təsnifat mərhələsində Türkiyə nəhəngi “Galatasaray”a qarşı göstərdiyi performansı gördükdə, qazanacağımıza inamım yox idi. Bilmirəm bəlkə də, kiçik yaşlarımdan hər zaman “Neftçi” azarkeşi olmağımdan, ya da bu hiss ölkə futboluna qarşı inamsızlığımdan irəli gəlirdi.
Stadiona addımımı atdığım andan etibarən bu ab-hava üçün necə də darıxıdığımı xatırladım. Avropa Liqasının insanı ruhlandıran musiqisi, tribunadakı ab-hava və.s
Oyunu izləməyə mən və əlavə 4 dostum getmişdik. Dostum sağ olsun məlumatlı olduğu üçün Qarabağın məşhur fan klubu “İmarət Tayfa”nın yanında əyləşmişdik. Təəssüflər olsun bizim oturduğumuz hissədə azərkeşlər ruhsuz olsalar da, İmarət – in səsi bizi də həvəsləndirirdi. Stadionun digər tərəfində isə “Qarabağ Ordu” fan klubu məskunlaşmışdı. İmarət ətrafındakı azərbaycanlı azərkeşləri həvəsə gətirir, Qarabağ Ordu isə yerləşdiyi yerdən Norveç azərkeşlərini həvəsdən salırdı. Qarşılıqlı olaraq bir-birilərinə dəstəkdə idilər. Oyun başlayan kimi şəhidlərimiz də anıldı. İmarətin güclü “Şəhidlər ölməz, vətən bölünməz” şüarı ilə hislərimizi bəyan etdik.
Qeyd etdiyim kimi ruhsuz bir ortamda olsaq da, qarşımızda iki dənə az yaşlı azərkeşlərlə maraqlı anlar yaşadıq. Bizdən savayı ortamın ən maraqlı və həvəsli ikilisi idi. Yazıqlar sadəcə az yaşlı olduqlarından səsləri ruhsuz ortamda itib batırdı. Mən də onlardakı potensialı görərək oyunun ilk hissəsi qolsuz bitdiyi üçün növbəti hissədə uşaqlara, “ikinci hissəyə 1-0 dəqiq hesab yazıb kupon oynamaq istəyirəm” dedim. Onlar da maraqlı bir şəkildə məni dəstəkləyirdilər. Qatı Qarabağ azərkeşi olan əmilərindən məsləhət alıb məni motivasiya edirdilər ki, “əmimiz qatı azərkeşdi, hər oyun burda olur. Yaz getsin”. Kuponu yazmadım amma kaş yazsaymışam. Əlbəttə sadəcə uşaqların reaksiyasını öyrənmək üçün etmişdim. (kupon yazmaq və ya bu cür qumar vasitələrindən istifadə tövsiyə olunmur!)
İkinci hissə başladıqdan qısa müddət sonra Qarabağ hesabı açdı və sevincimizin həddi-hüdudu yox idi. Dostlarımla, tanımadığımız şəxslərlə və qeyd etdiyim uşaqlarla əl-ələ verib, qucaqlaşıb sevinirdik. Necə də bu hiss üçün darıxdığımı elə o an gördüm. Belə anlarda idmanın, əsasən də futbolun insanları necə bir araya gətirdiyini hiss edirdim. Oyun boyunca həmin o azyaşlı dostlarım məndən daha çox oyunun 1-0 bitməsini istəyirdilər, sanki yazmışam kimi. Oyun elə bu hesabla bitdiyində sanki kuponu bunlar qazanmış kimi sevinirdilər. Maraqlı personajlar idilər növbəti oyunlarda da onları görmək istərdim.
Hər şey bir yana nəticə olaraq deyə bilərəm ki, bu qələbə həqiqətən bizim üçün önəmli idi. İlk tur olsa da, keçirildiyi gün əlamətdar idi. Qondarma rejimin aradan qaldırılmasını bir növ də belə keçirdik. İngilislərin belə məsələlərdə maraqlı ifadəsi var. Bu qələbəyə uyğun olaraq ona istinadən deyə bilərəm ki, “it was a cherry on top of the ice cream”. (Dondurmanın üzərinə qoyulmuş gilas idi) metaforik yanaşmada bir əlamətdar və yaxşı hadisənin üzərinə daha biri əlavə olundu deməkdir.
